زونا Things To Know Before You Buy
زونا Things To Know Before You Buy
Blog Article
افراد نمی‌توانند به زونا مبتلا شوند مگر اینکه قبلاً آبله مرغان گرفته باشند. هیچ درمانی برای زونا وجود ندارد، اما درمان‌هایی برای مدیریت علائم مربوط به آن وجود دارند.
داروهای بدون نسخه ضد حساسیت، مانند دیفن هیدرامین (بنادریل) ممکن است به کاهش خارش موضعی کمک کند. از داروی کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون فقط در موارد انتخابی که زخم‌های پیچیده ای مانند مواردی که چشم و گوش با آن‌ها درگیر شده اند، استفاده می‌شود و باید از آن و آنتی ویروس به طور همزمان استفاده کرد.
ویتامین A: زرده‌ی تخم‌مرغ، جگر گاو، ماهی سالمون، سیب‌زمینی شیرین و هویج
غذاها و نوشیدنی‌هایی که باید از مصرف آن‌ها خودداری کنید
پزشکان معمولا با ارزیابی ظاهر بثورات و تاول‌ها بر روی بدن، آن‌ها را از طریق یک امتحان فیزیکی تشخیص می‌دهند. در برخی موارد، آن‌ها ممکن است نمونه بافتی را از مایع تاول‌ها جمع‌آوری کنند و آن را به آزمایشگاه بفرستند تا بررسی کنند که وجود یا عدم وجود ویروس را بررسی کنند.
آزمایش‌ها نشان داده‌اند که واکسن بی‌خطر است، با این حال بعضی از کودکان ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
شایع ترین اختلالات شخصیت که همزمان با این اختلال رخ می دهد عبارتند از:
کریپلین با استفاده از این ریشه لغوی این بیماری، نامی جهت تشخیص افکار توهمی به وجود آورد. بنا به تعریف او هرگونه افکار توهمی، بدون احساسات خودآزارانه، در این دسته می‌گنجند.
۴دیدگاه امیل کریپلین، روان‌پزشک آلمانی، دربارهٔ پارانویا
در نتیجه، بسیاری از پارانوئیدها ممکن است برنامه درمانی خود را دنبال ایا بیماری زونا خطرناکه نکنند و نیمه کاره رها کنند و حتی ممکن است انگیزه های درمانگر را زیر سؤال ببرند.
معانی ضمنی و پنهان در اظهارات یا نگاه های معمولی دیگران می خوانند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که پارانویا با اعتقاد به تئوری‌های توطئه ارتباط مستقیم دارد.[۷][۸][۹][۱۰]
سپس متخصص سلامت روان یک ارزیابی جامع انجام خواهد داد. او ممکن است از فرد در مورد دوران کودکی، مدرسه، زندگی کاری و روابطش بپرسد.
پارانوئید یک اختلال رایج است که ممکن است مشکلاتی جدی برای فرد و اطرافیان او ایجاد کند. افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، معمولا در زندگی شخصی، شغل و سایر روابط خود دچار مشکل می‌شوند و نمی‌توانند زندگی راحتی را تجربه کنند. اکثر این افراد نسبت به درمان مقاومت می‌کنند و احساس نمی‌کنند که مشکلی جدی دارند.